Bir yerlere savrulmak,
Savrulduğun yerde kavrulmak,
ya da
Zarfın birine pul olmak,
Postalandığın yerde fark edilmemek…
Ortadan ikiye bölünmek,
Ayrılmak kendinden, tüm bedeninden,
Ruhundan, benliğinden...
Öylesine bir kopuştur ki bu;
Yap-boz’un parçacıklarından da karışık
ve
bir araya gelememecesine…
Ömrünü tamamlamış duvar takviminin sayfaları gibi dağınık,
Herhangi bir saatin dakikasıyla saniyesi kadar uzak,
Bon bon şekeri kadar sert,
Lâti lokum kadar yumuşak.
Ve
Ömür kadar uzun,
Ecel kadar hazin,
Bir yerlere savrulmak…

kopmak… iki ucun açıkta kalmak ve düğümü özlemek…

e.
2007 kış