Yolda karşılaştılar
Sağ tarafta çiçekçi
Sol yanda ise fırın vardı
Tam ortadaydılar
Kaçamadılar birbirlerinden
Aralarında bir adım vardı sadece
Başlarını alelacele öne eğdiler
Telaş içindeydiler
Sanki gözleri birleşse her şey yeniden başlayacaktı
Kısa bir an sonra aynı anda gözleri birleşti
Yılların refleksiydi bu sanki
Küçük bir gülümse belirdi yüzlerinde
Hava soğuktu
Yüzlerinde beliren kırmızılık bahaneye takılmıştı
Kızarabilirdi biraz daha
Ama bakışlardaki hüzün…
İşte o, anılara saplanmıştı
Mahcubiyet saçılıyordu etrafa şimdi
Kadın konuşmak için bir gayret atıldı
O gayret, “nasılsın” ı getirebildi dile yalnızca
Erkek, küçük bir suskunluk sonrası
“iyiyim desem inanacak mısın?” deyiverdi
Ne galibiyet, ne de mağlubiyet edası vardı cevabında
Özlemle karışık sitem hissediliyordu
Devam etti büyük bir cesaretle;
“seni özledim desem, beni kollarına alacak mısın?”
“seni unutamadım desem, ‘ben de’ diyecek misin?”
“seni hâlâ seviyorum desem…”
Sözü bitmemişti ki;
Kadın “allahaısmarladık” dedi
Yine o umursamaz ve soğuk tavrıyla…
Fırının olduğu tarafa geçti koşar adımlarla
Yoldan geçen arabalara aldırış etmedi bile
Biliyordu, biri çarpsa dahi canı yanmayacaktı
Adam çiçekçinin duvarına yaslandı
ve
Tepkisizce kadının ardından baktı…
Hiç, ama hiçbir şey değişmiyordu bu hayatta
Duygusuz halleri
Sıkıldığında hemen kaçıvermesi
Koşması bile aynıydı
Değişen çiçekçiydi aslında
Fırındı
Birinde gün aşırı solan çiçekler
Diğerinde bir günde bayatlayan ekmekler vardı
Onun dışında aynıydı her şey
Ha!
Bir de zaman vardı
Akıp giden…

değişmek palavra… zaman ise ne üstün bir atlet…

e.
2010 kış