Dil kalkanıdır insanın bazen
Dile gelen de gelmeyen de söylenir
Yalan söyler dil bazen
Bazen de acı gerçeği…
Hayalleri anlatır bire bin katarak
Umudu tazeler her bir cümlede
Sevdasını anlatır yâre
Öfkesini kusar bazen de…
Sevda dedik de;
Söylenmemiş sevda sözleri vardır
Çıkmaz sokak gibi…
Dil suskundur ya
Ama yürek inadına konuşmak, haykırmak ister
Şarkılar söylemek ister
Dans etmek ister gönül…
Dile gelmeyen sevda sözleri
Yorgunluktur
Güvensizliktir
Korkaklıktır aslında
Öyle yığılmıştır ki hayat üzerine
Yorulmuşsundur…
Öyle aldanmışsındır ki her sevdim diyene
Güvenin yitmiştir…
Ve artık karşına çıkanlardan kaçarsın üzülmemek üzere
Korkarsın ağlamaktan…
Öğrenmek gerekir konuşmayı
Dil, susmaması gerektiğini öğrenmelidir
Her ne kadar “seni seviyorum” beklemek hayal olsa da suskun dilden
“Bir” ismi söylemelidir dolu dolu
Dudakları gülümsetmelidir
Ses titremelidir “Bir” ismi söylerken
Ayrılıktan
Acıdan
Umutsuzluktan
ve hatta
İhanetten bahsetmeye bayılan dil
Esasen gaflet uykusundadır
Dil öte tarafına gizlediği sevda cümleciklerini
beri tarafa aldığında ne kadar çok sevecektir kendini oysa
Öyle ki, adeta şakıyacaktır Florya misali, durmamacasına
O zaman duracaktır zaman
Kederler gelmeyecektir dile
Olası ayrılıklar da…
Bağlılıklar alacaktır her cümle başını
Mutlu gelecekler olacaktır her konuşulanın ilk sözü…
Dil kalkanıdır insanın bazen
Dile gelen de gelmeyen de söylenir
Ama öğrenmelidir konuşmayı dil
Anlatmalıdır tane tane
Aşkı, sevdayı, özlemi…
Dil
Öğrenmelidir…

dil… mavi bir denizdir aslında… özgürdür…

e.
2010 yaz