Mutluluk ne sıradanlık
Peşinden koşan insanlar da ne alelade…
Mutluluk denen o saflığı
Karmaşıklığa çekmektir tüm gayret aslında
Klişeleşmiş yaşantımıza ortak etmek
Hatta
Yalnızlığımızı bertaraf etme telaşıdır…
Koca evrende şaşıran
ve
Nereye savrulduğumuzu bilmeyen bizler
Faturayı kesecek bir kurban arar dururuz
Kendimiz hariç, herkesi yargılarız…
Korkaklığımızı perdeleme gayreti içinde;
İlkin
Dine sığınırız
Yasakları haram
İyilikleri sevap sayarız…
Millet olmak isteriz ardından
Sınırlar bedenim
Bayrak dünyam deriz…
An gelir
Gelenekler örter gerçek dünyamızın üzerini
Töre mi dersin
Yoksa sözde ahlakçılıkla yoğrulmuş
Sözde Anadolu delikanlılığı mı?
Alır bizi bizden
Kopartır…
Birdenbire
Bir aşk yaratırız hayalimizde
ve
Onu geciktirmeden uygulamaya koyarız
Çekilen acılar
Tadılan anlık hazlar gelir peşi sıra…
Son demde
Aileye sarılırız
Sıcaklığıyla baş döndüren
Yakınlığıyla çok kereler can yakan…

Bunlar hep yalnızlıktan
Korkaklıktan
Sonra da çekinmeden
Mutluluğu her daim yaşamak için
yani
“An” lık olan saflığı “Her an” yaşamak için
Türlü katakulliler çeviririz
Utanmadan…

e.
2010 kış