Bugün ada vapurundaydım
Beni ada’ma götürüyordu
Huzura…
Mutluluğa…
Vapurda yer buldum, açıkta
Sırtımda eski ceketim
Yanımda okumak için birkaç şey
Gözlüğüm gözümde
Gözümü denize saldım
Dudağıma da muzır bir gülümseme taktım
…
Kısa pantolonum üzerimde
Saçlarım sarıya yakın ve yana doğru taranmış
Bir küçük adam edasıyla koşturuyorum vapur içinde
Annem peşimde her zamanki gibi
Elimi yakalıyor bir ara
Ama ben bir yolunu bulup yine kaçıyorum
Kaptan köşküne kadar çıkıyorum o küçük halimle
Annemde bir telâş
Neden sonra
Kaptan yardımcısı elimden tutmuş anneme teslim ediyor beni
Ben yere bakıyorum
Annem burnundan solumakta
Ve kucağına oturtuyor ve sıkı sıkı tutuyor
Boğulacak gibiyim, kurdeşen döküyorum neredeyse
Ama ben kaşındım
Çaresiz ada’ya gelene kadar hapis kalıyorum kucakta
Su istiyorum
Yok
Çişin gelir…
Peki, ekmek?
Yok
Daha şimdi bitirdin…
Nihayet ada’ya varıyoruz
Annem kan-ter içinde
Ben hemen kıyıya koşuyorum
İpinden kurtulmuşlar gibi
Ayakkabılarımı nasıl çıkardıysam suya bırakıyorum ayaklarımı
Annem yine peşimde…
Babam mı?
O bizi izliyor ve hep gülüyor
Annem onu da fırçalıyor ama
Kucağına alıp esir edemiyor tabii
Bütün zulûm bana
Ve ada beni kucaklıyor
…
Limon sıkma zımbırtısı satan adamın bet sesiyle irkiliyorum
Elimde eğreti duran yazılar uçuyor denize
Dudağımdaki gülümsemeye karşımdaki kadın şahit olmuş
O da bana tebessümüyle eşlik ediyor…
Vapur iskeleye yanaşmak üzere
Kalkıyorum yerimden
Yolda beni kıvrandıran böbrek kumundan eser kalmamış sanki
Hiç ağrım yok…
İskele sürülmeden atlıyorum ve ayak basıyorum
her an hasretiyle yandığım ada’ma
…
Huzur üstü mutluluk yaptım bugün vapurda
Hınzır olmak istedim
Kaybettiğim mutluluğa çengel atmak istedim
Zokayı yuttu mu bilinmez
Ama kendimi eyledim bugün
Bir başıma ilerledim ada’nın engebeli yolunda
İstedim ki annem peşimden gelsin
Sırtıma havlu koysun
Hiç durmadan akan burnumu silsin hoyratça
Ve bana her daim karışsın…
Ama yok
Annem bu Pazar da yok
Mayısın ikinci pazarı
Yok…

mutluluk da bir yere kadar… yandı paralar…

e.
2010 bahar
bir annesizler günü hatırası…