Ayrılık yakında
Ecel kadar
Ama korkutmaz
Yakmaz
Ölüm yeniden doğuş ya…
Geride kalana alışmak kalır
Durulur kederler
Anılara saplanır gözden ırak olan…
Gerçekte ayrılık mendilde saklıdır
Beyaz mendilde…
Yüze takılan sahte hüzünle
Akan siyah gözyaşında saklıdır ayrılık
ya da
Dile gelen donuk sözcüklerde…
Esas o zaman geride kalana gelir
yeniden doğmamak üzere ölüm
Bu ölümün ardından alışmak gelmez
Orada kalır
Olduğu yerde…
Keder haline şükreder
Beterin beteri var diyerek…
Anılar silinir
Tek bir beyaz sayfa açar geçmişe…
Ecel utanır
Yoktur böyle ayrılık
Ölümün bile raconu vardır diyerek…
Hesap kitap bekler derler ahrette
Oysa
Gönül vedasının olmaz
Hesapsız kitapsızdır çünkü…
Koca ecel bile eğilmişken
beyaz bir mendil önünde
Çare yok
Aşka tövbe etmek gerek
Ölmemek! üzere…

bir vedanın yaptığına bak…

e.
2010 kış