Hüznüm düşmüş gölgeye...
Kendini bilmez hallerde, mahzun.
Yâr düşmüş aklıma, hiç haber vermeden.
Kalbim sızlıyor için için.
Bekle dedim, beklemedi.
Dönmedi bir türlü, dönemedi.
Ben de sevdamı saldım lodosa,
Avare avare dolaşsın diye.
Yoldan geçenlere çarptı durdu.
Ne bir yüreğe rast geldi, ne de başka bir yürek ona.
Herkes seyretti bu çaresizliği,
Acıdı birçoğu, kimisi de gülüp geçti.
Sonra da gözden kayboldu sevdam,
Gölgeler arasında;
“Gel” diyen bakışlarını özleye özleye,
Ruhumu saran ruhunu bekleye bekleye,
Hüznüm düşmüş gölgene...

e.
2009 yaz