Aşk nasıl yazılır?
Neresinden bakarsan bak üç harf ve tek hece.
Dünyayı dar eden de, dünyalara dünya katan da bu hece.
Yüreği sızım sızım sızlatan da, ılık rüzgárlar hissettiren de sadece bu üç harf.
Nasıl yazılırsa yazılsın devasa bir yazı oluveriyor yazıldığı yerde.
Cakasından geçilmiyor.
Kibir tek güzelliği olmuş adeta.
Asla ödün vermeyeceği bir kibir.
Her şeyin sahibi sanki.
Tüm sokaklar onun,
Tüm duraklar,
Tüm pastaneler,
Tüm parklar,
Doğanın tüm ağaçları,
Hatta bütün duvarlar da onun...

Aşk insana yazılır, insan aşka değil.
Gönlünü kime vereceğin sadece onun tekelindedir.
İnsan emir kuludur aşkın, nereye çekerse oraya gider.
Hayatta mantığı alt edebilen tek şeydir aşk.
Normali anormal yapan da aşktır.
İnsana bahşedilmiş ruhu bile bir tek o tanır yakından.
Ruhun sıkıntı ve coşkusunu o dengeler.
Kalbin ipleri de elindedir, ne zaman dizginleyip ne zaman gevşeteceğini çok iyi ayarlar.
Dilin olası sözcüklerini o kurar.
İstediği zaman dizgide hata yapar, kilitler.
İstediği zaman edebiyat parçalar, su gibi konuşturur.
İnsanı emer aşk,
Posayı görene kadar...

Aşk nasıl yazılır?
Meselá bir yazar, nasıl yazar aşkı?
Düşük cümleler mi kurar yoksa devrik mi?
Yazarken ağlar mı?
Çok mu zorlar yüreğini?
Yoksa alışmış mıdır artık aşkın cümlelerine?
Parmakları arasında sigara izmariti var mıdır?
İçin için bir şarkı çalar mı plaktan yazarken?
Şiirle mi yoksa kısa öyküyle mi anlatır?
Kurşunkalemle mi daha güzel yazar yoksa tükenmezle mi?
Cümlenin başında mı daha can alıcıdır yoksa ortasında mı?
Peki sonunda nasıl bir his uyandırır... Aşk?
Bunları da düşünür mü yazar?
Kuşe kağıtta daha mı yakışlı poz verir?
Dosya kağıdı kadar beyaz ve zengin mi?
Yoksa saman kağıdı kadar gariban mıdır... Aşk?
Kaç sayfalık kitaptır?
Önsözünde neler yazar?
Peki sonu hep hüsran mıdır bu aşkın?
Peki bunları düşünür mü yazarken?

Aşk sevene yazılır, terk edene değil.
Kendini tanıtan aşk kaşla göz arasında kaybolur aniden.
İki kalbe bırakır tohumlarını.
Hangisi sular ve canından öte tutarsa fidanı o sevdalanmıştır artık.
Hangi gönül büyütürse bin bir fedakárlıkla fidanı o sevgilidir işte.
Gerçek sevgilidir.
Hangisinin gözü karaysa o tutar sevda sancağını elinde.
Hangisi acıya dayanıklıysa o vefakárdır.
Hangisi terk edilme pahasına beklemedeyse odur saf sevdalı.
Bazen;
Giderayak tek kalbe bırakır tohumu aşk.
Tek bir kalp yanar sonsuza değin.
Karşı kalp bilmez, göremez, hissetmez sevildiğini.
Bu da aşkın acımasız yüzüdür.
Tavla da hep düşeş gelmez, işte böyle hep yek de gelir bazen...

Aşk nasıl yazılır?
Neresinden bakarsan bak üç harf ve tek hece.
Kim yazarsa yazsın,
Kim çekerse çeksin,
Kim güler kim ağlarsa ağlasın,
Kim...

Neyse;
Neresinden bakarsan bak üç harf...
Tek hecedir be!...
Aşk işte...


bana aşkın resmini çizebilir misin...?

e.
2007 yaz