Biz beraber olamazdık.
Kalplerimiz,
rüyalarımız,
özlemlerimiz bir olsa da;
Olamazdık…
Çünkü biz sisli geceleriz.
Güneşi unutan gökyüzüyüz,
sonbaharın sert rüzgârıyız,
kumdan kaleler yapan hayalleriz biz.
Bir Aktar’ın tozlu rafında kabuk tarçınız,
belki de köşeye atılmış toz zencefiliz.
Bahçede salım salım salınan,
ıhlamur ağacının dalı değiliz.
Kokusuzuz biz.
Sokak kedisiyiz;
Oradan oraya koşuşturan bir sarman
ya da yerinde pinekleyen tekiriz.

Tüm sevgileriz biz,
dünyada bilmem kaç çeşit sevgi varsa…
Tüm ayrılıkların başıyız,
dünyada bilmem kaç çeşit ayrılık varsa…
Akşam ile gece kadar dost,
sabah ile öğle kadar arkadaşız.
Araf’ta değiliz,
ruh ve ten kadar uhreviyiz.

Biz beraber olamazdık.
Biz aşkın tarifiydik çünkü;
Sonsuza değin beraber,
sonsuza değin yek ruh.
Lakin
Sonsuza değin çözümsüz
Ve
Sonsuza değin paramparça…

e.
2009 kış